Teksty bez polotu, z kiepską polszczyzną, okraszone zdjęciami autorskimi.

Zapraszam na nowy

Zapraszam na nowy adres bloga: sojka.ptica.rs

Преведи Przetłumacz

piątek, 30 grudnia 2011

Kulinarnie - Шненокле

Czas świąteczno-noworoczny inspiruje kulinarnie. Ponieważ grudniowe święta spędzam tu, jedynymi motywami świątecznymi były choinka, pieczenie (zapach cynamonowych ciasteczek...) i gotowanie. Tym razem eksperymentowałam w kuchni, z tak zwanymi, pierwszymi razami :) Postanowiłam uszczęśliwić moich współlokatorów deserem wedle przepisu ich mamy. Deser ten jest stosunkowo prosty w wykonaniu. Nie wiem czy ma swój polski odpowiednik, jak ktoś wie niech pisze.

Do rzeczy шненокле (czyt. sznenokle):

-6 jajek
-6 łyżek cukru
-mleko

Sześć białek ubijamy z cukrem na sztywną pianę. Wlewamy mleko do szerokiego i płaskiego garnka, gotujemy. Gdy mleko wrze łyżką nabieramy białko i takie spłaszczone kule wkładamy do mleka i obgotowujemy z obu stron. Wykładamy na duży talerz lub do pucharków.
Następny etap można wykonać na dwa sposoby:
1. Do mleka, w którym gotowaliśmy białka, dodajemy trochę cukru waniliowego + żółtka uprzednio wymieszane w odrobinie chłodnego mleka z 2 łyżkami mąki. Gotujemy i mamy budyń :)
2. Do mleka, w którym gotowaliśmy białka dodajemy budyń waniliowy. 

Budyniem z przepisu 1 lub 2 polewamy nasze sznenokle. Odstawiamy do schłodzenia, najlepiej do lodówki.

Ponieważ to były moje pierwsze sznenokle, żółtka i mąkę dodałam od razu do ciepłego mleka i zrobiły mi się brzydkie grudki w budyniu, które są widoczne na zdjęciach. Aczkolwiek smak został oceniony na - jak u mamy :)
 
 Proste? Proste!  

Smacznego - Пријатно

poniedziałek, 26 grudnia 2011

Zima - Зима

Gdzie: Dajići, Serbia
Dla wszystkich tych, którym brakuje śniegu i zimy.
  
За све оне којима недостаје снег и зима. 


*Golija pasmo górskie w południowo-zachodniej Serbii.




poniedziałek, 12 grudnia 2011

Ваљево

Gdzie: Valjevo, Serbia
Valjevo to miasto położone w zachodniej Serbii. Jeśli jechaliście kiedyś pociągiem Belgrad-Bar to przejeżdżaliście przez Valjevo, jeśli jechaliście nad czarnogórskie morze samochodem to też pewnie przez Valjevo... 
My jednak bardzo często do Valjeva/ z Valjeva/ przez Valjevo docieraliśmy autostopem...



Od tego miasta równinny krajobraz północnej Serbii ustępuje miejsca miłym dla oka wzniesieniom, to valjevskie góry (pasmo Medvednik 1247m n.p.m., pasmo Jablanik 1247 m n.p.m pasmo Povlen 1346 m n.p.m, pasmo Maljen 1103 m n.p.m., pasmo Suvobor 864 m n.p.m.). Samo miasto położone jest na wysokości 185 m. n.p.m. 
Widok na miasto ze wzniesienia/parku Vidrak.


 
Przez miasto przepływa rzeka Kolubara, a na terenie miasta wpadają do niej Ljubostinja i Gradac. Gradac jako jedna z najczystszych rzek w Europie, jest jednym z ulubionych miejsc wypoczynku mieszkańców w upalne letnie dni, ale i w jesienne i zimowe weekendy.
Z prawej strony rzeki zachowała się z czasów tureckich stara część miasta - Tešnjar. Jest to przede wszystkim dość długa, brukowana ulica z zachowaną typową niską zabudową. Niestety jest w dość kiepskim stanie, gdyż do niedawna miasto nie było zainteresowane jej odnowieniem. Z tego co zaobserwowałam to się powoli zmienia. Niedługo Valjevo pokaże ten ogromny potencjał, który drzemie w tešniarskich zaułkach.
Mam tylko nadzieję, że nie zmieni się w bezduszną uliczkę pełną kawiarenek, a zachowa np. małe, stare pracownie starych zawodów (takich jak golibroda, strycharz, farbiarnia wełny, ręczny wyrób świec...).



Valjevo to miasto o dużym znaczeniu kulturalno-historycznym, zarówno w pod panowaniem tureckim, w czasie pierwszego i drugiego serbskiego powstania, obu wojen światowych, jak i bombardowań NATO. 
Doskonale obrazują to te trzy pomniki, na które można się natknąć w mieście. Pomnik Desanki Maksimović serbskiej poetki, Živojina Mišića serbskiego dowódcy w czasie wojen bałkańskich i I wojnie światowej, pomnik Stjepana Filipovića - jugosłowiańskiego bohatera narodowego...

Warto również wybrać się do pobliskich monastyrów Ćelije i Pustinja, zwiedzić muzeum narodowego z bardzo ciekawą i stosunkowo nowoczesną ofertą, muzeum serbskich powstań oraz najstarszy zachowany budynek w mieście - muselimov konak, jaskinię Petnica... lub wybrać się w góry góry góry :)

Tak jak od zawsze [ ;) ] jestem zakochana w Valjevie, jego atmosferze i wzniesieniach, tak i w tym wierszu Matije Bećkovića...

Кад дођеш у било који град

Кад дођеш у било који град
А у било који град се долази врло касно
Кад дођеш врло касно у било који град
Ако тај град случајно буде Ваљево
Где сам и ја дошао
Доћи ћеш путем којим си морао доћи
Који пре тебе није постојао
Него се с тобом родио
Да идеш својим путем
И сретнеш ону коју мораш срести
На путу којим мораш ићи
Која је била твој живот
И пре него што си је срео
И знао да постоји
И она и град у који си дошао.

Кад дођеш у било који град
Одакле било
Из Вељег Дубоког или Колашина
Или ниоткуд сасвим свеједно
Кад одеш од своје куће
Било куда
Само да што пре одеш
И дођеш у било који град
Рецимо у Ваљево
Кад год да дођеш
Доћи ћеш врло касно
Јер се дуго путује
Док дође у твој живот
И ту се заувек заустави
Она која је према теби кренула
Из велике даљине
Однекуд из Руског Јерусалима
Са Кавказа из Пјатигорска
У коме никад није била
И звала се како се звала
Рецимо Вера Павладољска
И изгледала како је изгледала
Како више нико на свету не изгледа.

Кад дођеш у било који град
А у било који град се долази врло касно
Јер градови су увек далеко
И у њих се долази из даљине
А свако путовање се одужи
Јер сви мисле једино о повратку
Мада повратка нема
А ко год одлучи да путује
Мора кренути једног дана
А кад год крене
Кренуће у оно доба
У које увек неко креће од куће
Обично у недељу
Кад си и ти кренуо
А кад год је недеља
Најчешће си у неком другом граду
А у којем год да будеш
Рецимо у Ваљеву
Биће то једини град
У коме си одувек био
И чим си чуо њено име
И пре него што си је срео
Одувек си је знао
И волео већ вековима.

Кад дођеш у било који град
А у било који град се долази врло касно
Кад дођеш врло касно у било који град
Ако тај град случајно буде Ваљево
Доћи ћеш кораком који двоструко одјекује
Твојим и батом још некога
Ко с тобом путује
И глас му иде по ветру
У дан необичан за то доба године
Да ни сам нећеш бити сигуран
Ни који је то град
Ни који су твоји кораци
Само ћеш познати онај глас
Који не иде по ветру
Него се јавља у теби
У дан необичан за то доба године
Кад није ни било време да будеш у Ваљеву
У које си дошао као незнанац
Не знајући никога
Ни град ни Веру Павладољску
Ни да се заволе највише
Они што се знају најмање.

Кад дођеш у било који град
А у било који град се долази врло касно
Кад дођеш врло касно у било који град
Свет ће постати успомена на њу
И неће бити ни једног места на земљи
Где те неће сачекивати
Ни огледала у којем је нећеш видети
Ни плаве косе која није њена
Ни облака без њеног свиленог осмеха
Запамтио је простор
Гора и вода
Онакву какву си је први пут видео
У било којем граду
Рецимо у Ваљеву
У Карађорђевој улици
Између Поште и Суда
И ево наилази оно доба године
Или твога живота
Кад су све жене она
И носе њену главу
Али ни једна целу
А она живи непозната међу људима
Одмара се и од тебе и од свог имена
Али ма где живела и ма ко била
Знаћеш да је то она
И да не може бити нико други
Јер никог другог на твом свету нема.

Кад дођеш у било који град
А у било који град се долази врло касно
Кад дођеш врло касно у било који град
Рецимо у Ваљево
Окружиће те деца као сваког придошлицу
И у целом граду нећеш познавати никог
Јер су сви отишли
И с тим би се некако помирио
Али нико се не враћа
Све је готово а још никога нема
Нити има чврстих обећања
Да ћемо се поново срести
И то је оно што највише забрињава
Па ипак човек није мање него вода
Па вода не умире
Нити је смрт нешто
Што се на свету догађа први пут
И да живимо хиљаде година
Прошле би као једна
Јер године су ту да дођу и оду
Али све што је њино
Није Вера Павладољска
Која ти је дала што ни сама није имала
И увек била помало у облацима
И у њих се коначно преселила
Али док ико иком чита ову песму
Она се рађа све свиленијег осмеха
И нема ништа са гробљем и смрћу.

Кад дођеш у било који град
А у било који град се долази врло касно
Кад дођеш врло касно у било који град
Све ће ти бити однекуд познато
Као пољубац већ даван некоме
У град ко зна који
Кад дођеш ко зна кад
И ко зна откуд
Или Вељег Дубоког или ниоткуд
Сасвим свеједно
Све ће ти бити исто као да ниси долазио
И да уопште не постојиш
Јер провиђење не жури
И ништа не заборавља
И не фали му ни маште ни идеја
Да све повеже и испуни
Као што је писано
Само ти не би био исти
И ништа не би било као што јесте
Да је могло бити као што није
Јер постоји само један град
И само један долазак
И само један сусрет
И сваки је први и једини
И никад пре ни после није се догодио
И сви градови су један
Делови једнога јединога града
Града над градовима
Града који си ти
Према коме сви иду
Да се сретну са тобом
Добро је што си дошао
Да се у то увериш
Баш у Ваљеву
И сретнеш Веру Павладољску
А чим си је видео
Одувек си је волео
И унапред оплакивао растанак
Који се збио
Пре него што си је срео
Јер постоји само један град
И само једна жена
И један једини дан
И једна песма над песмама
И једна једина реч
И један град у коме си је чуо
И једна уста која су је рекла
А по свему како су је изговорила
Знао си да је изговарају први пут
И да можеш мирно склопити очи
Јер си већ умро и већ васкрснуо
И поновило се оно што никад није било.

Кад дођеш у било који град
А у било који град се долази врло касно
Кад дођеш врло касно у било који град
Ако тај град случајно буде Ваљево
Где сам и ја дошао
Доћи ћеш путем којим си морао доћи
Који пре тебе није постојао
Него се с тобом родио
Да идеш својим путем
И сретнеш ону коју мораш срести
На путу којим мораш ићи
Која је била твој живот
И пре него што си је срео
И знао да постоји
И она и град у који си дошао.

Gdy przybędziesz do pewnego miasta

Gdy przybędziesz do pewnego miasta
A do pewnych miast przyjeżdża się bardzo późno
Gdy przybędziesz bardzo późno do pewnego miasta
Jeśli przypadkowo miastem tym będzie Valjevo
Gdzie i ja przyjechałem
Przyjedziesz drogą którą musiałeś przybyć
Która nie istniała przed tobą
Ale się z tobą rodziła
Abyś szedł swoja droga
I spotkał tę którą musisz spotkać
Na drodze którą musisz iść
Która była twoim życiem
I nawet zanim ją spotkałeś
I wiedziałeś że istnieje
I ona i miasto gdzie przyjechałeś

Gdy przybędziesz do pewnego miasta
Skądkolwiek
Z Velje Duboko lub Kolašina
Lub z nikąd wszystko jedno
Gdy odjedziesz ze swego domu
Dokądkolwiek
Aby jak najszybciej odejść
I przybędziesz do pewnego miasta
Choćby Valjeva
Kiedy bądź nie przyjedziesz
Przybędziesz bardzo późno
Bo długo się podróżuje
Dopóki nie przybędzie w twoim życiu
I tutaj na zawsze zostanie
Ta która wyruszyła w twą stronę
Z bardzo daleka
Skądś z Rosyjskiej Jerozolimy
Z Kaukazu z Piatgorska
Gdzie nigdy nie była
I nazywała się jak się nazywała
Choćby Vera Pavladoljska
I wyglądała jak wyglądała
Jak nikt więcej na świecie nie wygląda

Gdy przybędziesz do pewnego miasta
A do pewnych miast przyjeżdża się bardzo późno
Bo miasta są zawsze daleko
I przybywa się do nich z daleka
A każda podróż przedłuża się
Bo wszyscy myślą jedynie o powrocie
Chociaż powrotu nie ma
A ktokolwiek postanowi podróżować
Musi wyruszyć pewnego dnia
A kiedy bądź nie wyruszy
Wyruszy  w tym czasie
W którym i ty wyruszyłeś
Zwykle w niedzielę
Gdy i ty wyruszyłeś
A kiedy tylko jest niedziela
Najczęściej jesteś w jakimś innym mieście
A w którymkolwiek byś nie był
Choćby w Valjevie
Będzie to jedyne miasto
W którym od zawsze byłeś
A czym usłyszałeś jej imię
Nawet zanim ją spotkałeś
Od zawsze ją znałeś
I kochałeś od wieków

Gdy przybędziesz do pewnego miasta
A do pewnych miast przyjeżdża się bardzo późno
Gdy przybędziesz bardzo późno do pewnego miasta
Jeśli przypadkowo miastem tym będzie Valjevo
Przybędziesz krokiem który postukuje podwójnie
Odgłosem twoich kroków i jeszcze kogoś
Kto z tobą podróżuje
I jego glos rozchodzi się na wietrze
W dzień niezwykły na te porę roku
Że ty sam nie będziesz pewny
Jakie to miasto
Ani które kroki są twoje
Tylko poznasz ten glos
Który nie rozchodzi się na wietrze
Ale odzywa się w tobie
W dzień niezwykły na tę porę roku
Gdy to nie był czas żebyś był w Valjevie
Do którego przybyłeś nie znając
Nie znając nikogo
Ani miasta ani Very Pavladolskiej
Ani że pokochają się najbardziej
Ci którzy najmniej się znają

Gdy przybędziesz do pewnego miasta
A do pewnych miast przyjeżdża się bardzo późno
Gdy przybędziesz bardzo późno do pewnego miasta
Świat stanie się jej wspomnieniem
I nie będzie ani jednego miejsca na ziemi
Gdzie nie będzie czekać na ciebie
Ani lustra w którym nie będziesz widział
Jasnych włosów które należą do niej
Ani obłoku bez jej łagodnego uśmiechu
I przestrzeń ją zapamiętała
Góra i woda
Taką jaką ją pierwszy raz widziałeś
W pewnym mieście
Choćby w Valjevie
Na ulicy Karadżordża
Obok poczty i sądu
I oto nadchodzi ta pora roku
Lub pora w twoim życiu
Kiedy wszystkie kobiety to ona
 noszą jej głowę
Ale żadna całą
A ona żyje nieznana miedzy ludźmi
Odpoczywa od ciebie i swego imienia
A gdziekolwiek będzie kimkolwiek będzie
Będziesz wiedział że to ona
I nie może być kimś innym
Bo nikogo innego na twym świecie nie ma

Gdy przybędziesz do pewnego miasta
A do pewnych miast przyjeżdża się bardzo późno
Gdy przybędziesz bardzo późno do pewnego miasta
Choćby Valjeva
Otoczą cię dzieci jak każdego przybysza
I w całym mieście nie będziesz znal nikogo
Bo wszyscy odeszli
I z tym byś się jakoś pogodził
Ale nikt nie wraca
Wszystko skończone a jeszcze nikogo nie ma
I nie ma trwałych obietnic
Ze się znów spotkamy
I to jest to co najbardziej niepokoi
W końcu człowiek nie znaczy mniej niż woda
A woda nie umiera
A i śmierć nie jest czymś
Co się zdarza po raz pierwszy na świecie
Gdybyśmy nawet żyli tysiąc lat
Przeszły by jak jeden rok
Bo lata są tu by przybyć i odejść
Ale wszystko co jest ich
Nie jest Verą Pavladoljską
Która dala ci to czego sama nie miała
I zawsze żyła trochę w chmurach
I tam się w końcu przeniosła
Ale dopóki ktoś czyta komuś tę pieśń
Rodzi się z jeszcze łagodniejszym uśmiechem
Daleka od grobu od śmierci

Gdy przybędziesz do pewnego miasta
A do pewnych miast przyjeżdża się bardzo późno
Gdy przybędziesz bardzo późno do pewnego miasta
Wszystko będzie ci skądś znajome
Jak pocałunek dawany już komuś
Do miasta kto wie jakiego
Gdy przybędziesz kto wie kiedy
I kto wie skąd
Z Velje Duboko lub skądś
Wszystko jedno
Wszystko będzie tak samo jakbyś nie przyjechał
I jakbyś w ogóle nie istniał
Bo przeczucie się nie spieszy
I niczego nie zapomina
I nie brak mu wyobraźni ani zamysłów
By wszystko powiązać i wypełnić
Jak jest napisane
Tylko ty nie były byś taki sam
I nic nie było by takim jakim jest
Żeby mogło być takim jakim nie jest
Bo istnieje tylko jedno miasto
I tylko jeden przyjazd
I tylko jedno spotkanie
I każde jest pierwsze i jedyne
I nigdy wcześniej ani później się nie zdarzyło
I wszystkie miasta są jednym
Częściami jednego jedynego miasta
Miasta nad miastami
Miasta którym jesteś ty
Do którego wszyscy zmierzają
By spotkać się z tobą
Dobrze że przyjechałeś
Aby się o tym przekonać
Właśnie w Valjevie
I spotkać Verę Pavladoljską
A skoro ja zobaczyłeś
Od zawsze ją kochałeś
I z góry opłakiwałeś rozstanie
Które wydarzyło się
Zanim ją spotkałeś
Bo istnieje tylko jedno miasto
I tylko jedna kobieta
I jeden jedyny dzień
I jedna pieśń nad pieśniami
I jedno jedyne słowo
I jedno miasto w którym je słyszałeś
I jedne usta które je wyrzekły
A po tym jak je wypowiedziały
Wiedziałeś ze wypowiadają je po raz pierwszy
I że możesz ze spokojem zamknąć oczy
Bo już umarłeś i już zmartwychwstałeś
I powtórzyło się to czego nigdy nie było

Gdy przybędziesz do pewnego miasta
A do pewnych miast przyjeżdża się bardzo późno
Gdy przybędziesz bardzo późno do pewnego miasta
Jeśli przypadkowo miastem tym będzie Valjevo
Gdzie i ja przyjechałem
Przyjedziesz drogą którą musiałeś przybyć
Która nie istniała przed tobą
Ale się z tobą rodziła
Abyś szedł swoja droga
I spotkał tę którą musisz spotkać
Na drodze którą musisz iść
Która była twoim życiem
I nawet zanim ją spotkałeś
I wiedziałeś że istnieje
I ona i miasto gdzie przyjechałeś

* Tekst wiersza w tłumaczeniu: Marta Anna Pawlicka
Powiazane teksty... Plugin for WordPress, Blogger...